domingo, 9 de junio de 2013

Sadako Sasaki eta paperezko kurriloak. Sadako Sasaki y las grullas de papel.

Gaur origami ikastaroan kurriloak egin ditugu.
Sadako Sasaki japoniar neskatila bat izan zan, 9 urte zituela gaixotu egin zan Hiroshimako bonbaren ondorioz.
Egun batean bere neska lagunak paperezko kurrilo bat oparitu zion eta kontau zion 1000 kurrilo egiten zituen gaixoak osatu egiten zirala.
Sadako kurriloak egiten hasi zan 1000 egin eta osatzeko asmoz. 
Ospitalean mutiko bat ezagutu eban bera baino gaixoago zegoana eta lagundu nahian mutikoarentzat be txoritxuak egiten jardun eban. Egun gitxira mutikoa hil egin zan eta pena handiz Sadakok jarraitu eban kurriloak egiten. Baina urte bat eta pizka bat gehiagora 644 txoritxu eginda zituenean bere egoerak txarrera egin eban eta, be bai, hil egin zan gure neskatoa.
Bere eskolako lagunak 1000 kurriloen bilduma amaitu eben.
Ordudanik mundu osoko herrialde guztietatik ehundaka kurrilo heltzen dira egunero Sadako neskatoaren herrira eta paperezko kurriloak bakearen ikur izatera pasau dira.


Hoy hemos hecho grullas en el cursillo de papiroflexia.
Sadako Sasaki fue una niña afectada por una enfermedad tras el bombardeo de Hiroshima.
Un día su mejor amiga le hablo de que haciendo 1000 grullas de papel se podía pedir un deseo y le regalo su primera grulla. 
A partir de ese día Sadako empezó ha hacer grullas de papel con el propósito de hacer 1000 y curarse de la enfermedad. 
Estando en el hospital conoció a un niño que estaba todavía más enfermo que ella y pensó que sin ser egoísta también quería que el niño se curase y le dio parte de sus grullas y le animo para que siguiese haciéndolas,  pero el niño no se sentía animado y murió al de pocos días.
  La niña siguió con su afán pero cuando llevaba 644 empeoro y murió también al de poco tiempo. Sus amigos de la escuela completaron la colección de 1000 grullas de papel.
Desde aquellos años hasta la actualidad siguen llegando al pueblo de la niña cientos y cientos de grullas de países de todo el mundo.
Las grullas son desde entonces y aun desde antes de esta historia un símbolo de paz mundial.


15 comentarios :

  1. Es muy curiosa esa historia. Casualmente yo hice una entrada sobre ese tema. Si te apetece te puedes pasar.
    Saludos,
    Joker

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Acabo de pasar por tu blog para leer la historia y me a emocionado de nuevo, la cuentas muy bien. Gracias Joker.
      Aquí el enlace por si alguien más se quiere pasar:
      http://rincondeljoker.blogspot.com.es/2011/04/las-mil-grullas-de-papel.html

      Eliminar
  2. Oso istorio hunkigarria.
    Askotan egiten ditut kuriloak, nere inguruan umeak eta paper punta bat elkartzen badira....
    Ez nuen ezagutzen istorioa, baina kuriloak egiten dudan hurrengoan gogoratuko naiz...
    Eskerrik asko konpartitzeagatik

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Oso polita eta sentibera da istorio hau, eta nik be orainarte ez neban ezagutzen, baina mundu osoan entzuna eta benetan gertatutakoa da bai. Eskerrik asko Pili.

      Eliminar
  3. Bonito relato, a mi siempre me gusto la papiroflexia........

    yo creo, que todos en algun momento de nuestra vida hemos hecho cosas de papel..........

    recuerdo que les enseñaba a los compas de clase a hacerlos con solo 5 años.......

    luego pasamos a la plastilina, papel mache........y descubri que lo mio era lo que era manual..........

    no lo he convertido en un oficio pero si en un hobby.........

    un saludito

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Igual que me pasa a mi, que todo lo que tenga relación con trabajos manuales lo llevo bien en comparación a otras actividades, como los números y las mates que no son lo mio. Gracias Sarabel.

      Eliminar
    2. Estas cosas se aprenden de niño.........y te marcan..........y mucho.........

      los numeros tampoco son lo mio...........pero los converti en mi profesion....

      pero nunca ejerci de ello...........jajjaajj

      gracias a ti.........un saludito

      Eliminar
  4. Una historia que llega, Ramón. Seguro que no se enteraron en Hollywood, de lo contrario ya tendríamos la película.
    Intento visitar el blog que me recomendaste sobre pipas, pero me obliga a solicitar permiso para entrar. Estoy a la espera, ya te comentaré.
    Un abrazo.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Yo no se, tal vez haya ya alguna película sobre esta historia, pero no he investigado sobre el tema. Me extraña que si no lo han hecho los de Hollywood no haya nada en el mismo Japón.
      En cuanto al blog de pipas a mi me pasa lo mismo pero no hay problema bajas un poco en la pagina y clicas en las entradas de "entradas populares" y ahí si que te deja verlas. Un saludo Oñera.

      Eliminar
  5. Qué historia tan preciosa, Ramón. Y qué bien la has contado. Siempre me ha parecido muy interesante y difícil lo de la papiroflexia salvando las cuatro cosillas elementales, léase pajarita, rana saltrina y barquito de papel. La grulla, siempre me ha parecido muy elegante y veo que has hecho unas cuantas, y que te han quedado muy bien. Pero ahora la figura de la grulla cobra otra dimensión que no voy a olvidar. Muchísimas gracias por compartirla, Ramón.

    Abrazotes

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Esta historia es preciosa a la vez que triste. Hay mucha información sobre ella en la red, incluso con alguna foto de la niña, de una estatua en su recuerdo y de los millares de grullas de papel que llegan a ese pueblo de Japón. Muchas gracias Margarita.

      Eliminar
  6. Kaixo, maixu

    Oso istorio polita eta unkigarra konta diguzu, nere laguna.
    Aspaldian ez gera ikusi. Ea laister aukera daukagun.
    Besarkada bat

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Kaixo Mikel, faltan bota zaitugun geuk be Baionako egunean, zuk ez dozu normalean hutsik egiten eta. Ia ikusten bagara laster. Eskerrik asko Mikel.

      Eliminar
  7. Oso interesgarria Ramón,

    Nik ere askotan topaten neban atsedena paper bat tolestuz. Atseden hura berrezkuratzea gustatuko litzaidake eta zure bloga irakurtzeak laguntzen nau.

    Eskerrik asko eta besarkada bat

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Eskerrik asko Anton, pozten nau zu hemendik pasatzen zareala lantzean behin jakiteak. Besarkada bat.

      Eliminar